آینده پژوهی در ایران و اسلام

آینده ناشناخته است. ما میتوانیم آینده را از طریق مد نظر قرار دادن راهکارها، هم اکنون ایجاد کنیم؛ یعنی اکنون کجا هستیم و چگونه عمل میکنیم. آینده پژوهی روش دارد ولی خودش روش نیست. آینده گرایان باور دارند که آینده بهتر از امروز و بهتر از گذشته خواهد بود. مهمترین هدف آینده پژوهی ایجاد تصویری از آینده است تا به بهبود آن بی انجامد. در باورهای دینی ما نیز به آینده توجه شده است. دیدگاه قرآن درباره سرانجام بشر، دیدگاهی خوشبینانه بوده و پایان دنیا، پایانی روشن و سعادت آمیز دانسته شده است. در واقع آینده پژوهی به مثابه ابزاری برای کاربردی کردن مهدویت برای بشر امروز است و مهدویت زبان آینده قرآن است. وندل بل میگوید: تنها یک آینده وجود خواهد داشت، پس بهتر است اطمینان یابیم که این آینده، همان آینده دلخواه ماست. لازم به ذکر است که توجه به آراء و برنامه های گذشتگان برای ساختن آینده جامعه ضروری است. گذشتگانی که شهدا از جمله موثرترین آنها بوده اند. ضرب المثلیروسی میگوید وقتی انسان از آینده حرف میزند، خدا لبخند میزند؛ پس در همه ادیان آسمانی و زمینی و باورها و اندیشه ها توجه به آینده ارزش بسیار مهمی دارد.

کلیدواژه ها:

آینده پژوهی ، اسلام ، ایران ، قرآن