ارزیابی آسیب پذیری وارده به شهرها در برابر زلزله براساس مدل تحلیل شبکه ای (نمونه مورد: منطقه 9 شهرداری تهران)

سوانح طبیعی که جزیی از فرآیند زندگی بشر به شمار می رود و هر روزه بر تعداد و تنوع آنها افزوده می شود، به عنوان چالشی اساسی در جوامع انسانی و به خصوص در شهرها بدلیل تمرکز جمعیت و سرمایه مطرح می باشند. در میان انواع بلایای طبیعی زلزله از مخرب ترین و شایع ترین انواع آنها می باشد که از گذشته تاکنون بیشترین اسیب را بر جامعه بشری وارد نموده است. منطقه 9 تهران نیز بدلیل فرسودگی شدید بافت مسکونی، اختصاص سطحی از منطقه به پادگان و کاربری نظامی در مرکز منطقه و وجود کاربری های صنعتی لازم است مطالعات جدی در این مورد صورت گرفته تا قبل از ایجاد بحران، مناطق آسیب پذیر مشخص شده و تمهیدات لازم انجام شود. در این راستا هدف اصلی پژوهش ارزیابی آسیب پذیری وارده به منطقه 9 شهرداری تهران در برابر زلزله با استفاده از مدل ANP می باشد. پژوهش حاضر بر اساس هدف از نوع کاربردی و به لحاظ ماهیت و روش توصیفی- تحلیلی می باشد. در این پژوهش بعد از مطالعه مبانی نظری و بیشینه تحقیق 10 شاخص (نوع مصالح، نوع نما، تراکم ساختمانی، قدمت بنا، تعداد طبقات، مساحت همکف ساختمان ها، سازگاری کاربری های همجوار، فاصله از گسل، سازندهای زمین شناسی و عرض معابر) مرتبط با عنوان پژوهش انتخاب شده است. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که 16 درصد منطقه آسیب پذیری خیلی کم، 14 درصد از آسیب پذیری کم، 52 درصد از آسیب پذیری متوط، 18 درصد از آسیب پذیری زیاد و 0 درصد منطقه اسیب پذیری خیلی زیاد در برابر زلزله دارند.

کلیدواژه ها:

آسیب پذیری ، زلزله ، ANP ، منطقه 9 شهرداری تهران