تنوعات قومی فرصت یا تهدید

تنوعات قومی و وجود خرده فرهنگ های متفاوت منطقه ای از ویژگی های جامعه ایران به شمار می رود، که برخی از ادوار تاریخیوعمدتا به دلیل مداخله های استعماری قدرت های بزرگ بین المللی وهمچنین سوءمدیریت سیاسی داخلی زمینه ساز پیدایشمسائل وبحران هایی شده است. یکی از مسائل و موضوعات اساسی جامعه چند قومی ایران که دارای تنوع فرهنگی و قومی است،نحوه سیاستگذاری برای مدیریت قومی و خرده فرهنگ هاست. به نحوی که ضمن استفاده از پتانسیل مثبت آن،با ایجاد، همگراییمیان اقوام و خرده فرهنگ ها با یکدیگر ، وپیوند آنان با دولت و هویت ملی از سوی دیگر بتوان تهدیدات تنوعات قومی را به فرصتبرای جامعه تبدیل کرد.این مقاله در پی پاسخگویی به این پرسش می باشد که چگونه می توان از تنوعات قومی به عنوان ابزاری جهت ایجاد وحدت ملیدر کشور استفاده کرد؟ و بر اساس این فرضیه پی گیری شده است که ،افزایش احساسات قومیت گرایی می تواند بر همبستگی ملیآسیب وارد نماید اما می توان با باز تعریف ملیت گرایی از آسیبهای آن جلوگیری به عمل آورد. نتیجه این که با رعایت حقوقاقلیتهای قومی و افزایش رفاه در این مناطق می توان از تتنوعات قومی به عنوان سدی در مقابل تهدیدات منطقه ایی و هویتیکشورهای منطقه استفاده کرد.روش تحقیق در این پژوهش توصیفی – تحلیلی می باشد