حقوق معلولین در ایران و مقایسه با کشورهای خارجه

در جهان امروز آنچه بیش از هر چیز دیگر خودنمایی میکند وجود بیکاری و تلاش انسانها برای یافتن کار است، به طوری کههم اکنون میلیونها نفر در سراسر دنیا بیکار یا نیمهبیکار هستند و متأسفانه با گذشت زمان بر تعداد آنها افزوده میشود .باتوجه به چنین شرایط نامساعدی، توجه جوامع به حل بحران بیکاری وارد مراحل تازهای گشته که از آن جمله میتوان بهعلاقه به مطالعه وضعیت گروههای آسیب پذیر شغلی نظیر کودکان، زنان، مهاجرین و معلولین اشاره کرد .به نظر میرسد درمیان گروههای نامبرده، وضعیت معلولین و انسانهای ناتوان بیش از سایرین مورد بی توجهی واقع شده است. آنها اغلب دربسیاری از زمینهها تحت تبعیض قرار میگیرند؛ به طوری که نه تنها حقوق انسانیشان نادیده گرفته میشود، بلکه منافعاقتصادی که در صورت ارجاع به این افراد عاید خود آنها، خانواده و کشورشان میشود نیز به حساب نمیآید .از نظر انسانی،تصور معلولی که احساس بیکفایتی، وابستگی و عدم اطمینان به آینده میکند، فردی که اغلب مطرود جامعه بوده یا برایامرار معاش به گدایی رو میآورد بسیار ناراحتکننده به نظر میرسد .در حقیقت مسئله بارز، موقعیت نامساعد افراد معلول دربازار کار است؛ به طوری که میزان بیکاری آنها بسیار بیشتر از افراد عادی است .تأثیر بیکاری در تمامی سنین و تمامی شرایطدر افراد معلول مشهود و نمایان است و بسیاری از معلولین به دلیل ارج ننهادن بر مهارتهایشان از سوی کارفرمایان بافرصتهای شغلی کمتری روبرو میشوند. در این مقاله، حقوق و حمایت های صورت گرفته از معلولان را در چارچوب اسنادبین المللی تحلیل خواهیم کرد و سپس وضعیت اینگونه حمایت ها را در مقایسه با ایران مورد ارزیابی مختصر قرار خواهیمداد

کلیدواژه ها:

حقوق معلولین ، اشتغال ، حقوق بین المللی