راهبرد بهینه سازی تکنولوژی معاصر بر مبنای هندسه ایرانی در راستای حفظ هویت بناهای معاصر

یکی از اصلی ترین عناصر تشکیل دهنده شخصیت یک بنا از نظر معماری، بافت و نحوه پوشش سطوح آن است. نمادها و پوشش های ساختمان هویت بصری و شخصیت معماری را تعیین می کنند . در گذر از درون به بیرون ، یا از محیط خصوصی به فضای شهری ،پوسته ساختمان، نقش مهمی به عنوان مرزی طراحی شده، به عهده دارد. طراحی پوسته ساختمان ها ، محیط شهری را شکل می دهد. تزئینات هندسی در معماری ایرانی ز جایگاه ویژه ای برخوردار است. بهره گیری از هندسه در پیمایش همساز میان فرم، ایستایی و تناسبات ، به عنوان اصلی جاری در تعامل سازه و معماری سنتی ایران همواره برقرار بوده است. شناخت رفتار هندسی اجزا در مسیر ایجاد اتحاد ارگانیک میان سامانه های کالبد، فضا و زمینه ،موجب شکل گیری بازخوردی یکپارچه به عوامل موثر در پایایی مجموعه می گردد. گره های هندسه ایرانی موجود در ساختار و تناسبات خویش، به عنوان واحد های مدولار ،قابلیت توسعه و گسترش در محورهای با حفظ همسازی میان ارزش های بصری و کارایی عملکردی را دارا می باشند.در این مقاله سعی شده است ابتدا به تعریف دقیقی از هندسه پرداخته و نهایتا راهکاری تحت عنوان نماهای متحرک و هوشمند و ویژگی های آن معرفی شود. سپس به تبیین نمادهای هوشمند و نقش آن ها در ایجاد معماری پایدار و متغیرهای زیست محیطی پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

نمای هوشمند ، هندسه ایرانی ، بومی سازی ، تکنولوژی هوشمند