برآورد میزان فرسایش و رسوب حوزه آبخیز شماره 1شهرستان بهشهر با استفاده از مدل فرسایش EPM به کمک GIS

این تحقیق با استغاده از مدل EPM به بررسی میزان حساسیت نسبت به فرسایش خاک در حوزه آبخیز شماره ۱ شهرستان بهشهر پرداخته و با استفاده از پارامترهایی نظیر ضریب شیب منطقه (۱)، ضریب استفاده از زمین (Xa)، ضریب حساسیت سنگ و خاک به فرسایشی (ژئومورفولوژی)(Y) و ضریب فرسایش منطقه (f)، تقشه حساسیت فرسایش خاک تهیه شد. با تلقیق تقشه های فوق، نقشه حساسیت تسبت به فرسایش خاک، نقشه متوسط سالانه فرسایش ویژه ( WSP)، نقشه متوسط رسوب سالانه (VP) بدست آمد. نتایج حاصله نشان میدهد که ۷۴٫۱ درصد منطقه دارای حساسیت خیلی کم، ۱۵٫۸ درصد دارای حساسیت متوسط، ۸.۵ درصد دارای حساسیت زیاد و ۱.۶ درصد دارای حساسیت خیلی زیاد است. مناطق جنگلی دارای حساسیت خیلی کم، و متاطق زراعی اعم از اراضی دیم و باغداری دارای حساسیت متوسط، حساسیت زیاد و حساسیت خیلی زیاد میباشد و این در حالی است که قسمتهای بالادست حوزه آبخیز که دارای شیب بیشتری است، شامل مناطق جنگلی است و این موضوع نشانگر اهمیت پوشش جنگلی در حفاظت خاک دارد و هرگونه تغییر در کاربری در حوزه آبخیز باید با توجه به نقشه حساسیت به فرسایش خاک صورت گیرد تا از تبعات آن که شامل کاهش حاصلخیزی خاک، کاهش محصولات کشاورزی، آلودگی و تیرگی آبهای سطحی و زیرسطحی و همچنین تشدید موارد فوق در بار تدگی های شدید و بروز سیل، جلوگیری گردد.

کلیدواژه ها:

مدل GIS EPMI ، فرسایش خاک ، ضریب استغاده از زمین (Xa) ، فرسایشی ویژه