بررسی رابطه تفکر انتقادی و میزان و زمینه تبعیت از گروه های مرجع دینی در بین دانشجویان کارشناسی ارشد دانشگاه های تهران

حضور روحانیت در عرصه های مختلف زندگی دینی، اجتماعی و اقتصادی جامعه ایران هم با مبانینظری اسلامی (با تکیه بر امامت و ولایت) مشروعیت یافته و هم بر بستری از ضرورت تاریخیتوجیه شده است. بررسی ها نشان می دهد که منزلت روحانیون پس از انقلاب اسلامی به خصوصدر بین جوانان دچار تغییراتی شده است. با توجه به قوت گرفتن رویکردهای نقادانه در نظامآموزشی کشور و گسترش تفکر انتقادی، در این مقاله بر آنیم که با روش کمی پیمایش به بررسیرابطه تفکر انتقادی و میزان تبعیت از روحانیت در بین دانشجویان بپردازیم. جامعه آماری اینپژوهش را دانشجویان کارشناسی ارشد دانشگاه های دولتی تهران در سه دانشگاه الزهرا، دانشگاهامام صادق (ع) و دانشگاه شهیدبهشتی تشکیل می دهد. نمونه آماری نیز با استفاده از فرمول کوکرانو با نمونه گیری متناسب با حجم 370 نفر انتخاب شدند. نتایج حاکی از آن است که بین تفکرانتقادی و میزان تبعیت از روحانیت رابطه معناداری وجود ندارد. اما خرده مقیاس های کنجکاویو ذهن باز رابط های منفی با تبعیت از روحانیت دارد و حقیقت جویی رابطه مثبتی با تبعیت ازروحانیت دارد. همچنین بر اساس نتایج کسب شده بین تفکر انتقادی و مراجعه دانشجویان بهمتخصصان دینی غیرروحانی رابطه مثبتی وجود دارد.

کلیدواژه ها:

روحانیت ، تفکر انتقادی ، واقعیت اجتماعی ، جامعه شناسی معرفت