بررسی قابلیت منبت سنتی ایران جهت کاربردهای نوین در راستای طراحی و نوآوری در صنابع دستی

منبت کاری از اصیل ترین هنرهای سنتی مرتبط با چوب می باشدکه به علت قدمت بسیار در خور ستایش و توجه است. این هنر درایران دارای سابقه ای طولانی می باشد اما به دلیل عدم تغییر وتحول جدی در نقوش و محصولات تولیدی، امروزه کمتر مورد توجهو استقبال قرار گرفته است. اگر فرض کنیم هنر منبت قابلیت ایجادکاربردهای مختلف تزئینی و هنری را دارد، باید ابتدا سیر تحول آندر زمانهای مختلف مورد بررسی قرار گیرد تا بتواند پیشنهادها و راهحل هایی را در این زمینه ارائه دهد. در این مقاله که به روشتوصیفی و تحلیلی- مقایسه ای انجام شده است، بیش از 50 اثر منبت کاری دوران اسلامی از نظر نوع نقوش و تزئینات، کارکردها وتکنیک اجرا مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته اند. بر این اساس هنرمنبت از نظر شیوه اجرا به 4 گروه منبت تخت و یکپارچده، منبت -مشبک، منبت معرق، منبت گره و نوع نقوش آن به انواع جانوری، انسانی، گیاهی، هندسی و خط تقسیم می شوند. همچنین آثاریهمچون رحل قرآن، درهای اماکن مذهبی، کمد ها، قاب آینه و قاشقشربت خوری و ...از جمله محصولات تولید شده ی این هنر- صنعت در ادوار مختلف می باشد.لازم به ذکر است که شیوه جمع آوری اطاعات این پژوهش براساس مطالعات کتابخانه ای و به خصوص پژوهش های میدانیشامل مصاحبه، بازدید از موزه ها و اماکن مذهبی و تهیه ی عکستوسط نگارنده گان بوده است.

کلیدواژه ها:

منبت ، کاربرد های نوین ، هنر های سنتی ، دوره اسلامی