مقایسه دو روش ریکاوری در آب و ریکاوری فعال و تاثیر آن بر آنزیمهای کراتین کیناز و لاکتات دهیدروژناز سرم مردان جوان فوتبالیست شهرستان بجنورد

هدف از این مطالعه ، مقایسه تأثیر دو روش ریکاوری فعال و ریکاوری در آب و تاثیر آن بر آنزیمهای کراتین کیناز و لاکتات دهیدروژناز سرم مردان جوان فوتبالیست شهرستان بجنورد است. پژوهش حاضر از نوع کاربردی و روش آن با توجه به ماهیت پژوهش، بر مبنای پژوهش های نیمه تجربی وبه صورت بررسی پیش آزمون -پس آزمون در دو گروه ریکاوری درآب و ریکاوری فعال می باشد. جامعه آماری شامل فوتبالیست های مرد جوان شهرستان بجنورد بوده و نمونه آماری شامل 18 نفر ورزشکار مرد جوان فوتبالیست رده سنی 18 تا 25 سال بوده که مشغول به تحصیل بوده اند و به صورت نمونه در دسترس دراین تحقیق شرکت نمودند. 18 نفر انتخاب شده به شکل تصادفی ساده به دو گروه 9 نفره تقسیم شدند. 24 ساعت پس از انجام ریکاوری،طبیعی بودن توزیع داده ها با استفاده از آزمون شاپیرو ویلک بررسی شد. از آزمون آنالیزواریانس با اندازه گیری مکرر و از آزمون تی زوجی و آزمون همبستگی لوین ارتباط بین شاخص های موردبررسی، قبل و بعد از آزمون برآورد گردید. در همه آزمونها مقدار خطا در سطح P <0/05 محاسبه و با استفاده از برنامه آماری SPSS ویرایش 19، انجام شد.نتایج تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر، یافته ها نشان داد که ریکاوری در آب وضعیت آنزیم های کراتین کیناز و لاکتات دهیدروژناز سرم را بهبود بخشید.(P > 0/05 )همچنین در این گروه ریکاوری دراب موجب کاهش معنی دار در سطوح آنزیم های کراتین کیناز و لاکتات دهیدروژناز سرم خون شد (P >0/05)، اما. در گروه ریکاوری فعال تفاوت معنی داری در توان بی هوازی و سطوح آنزیم های CK و LDH مشاهده نشد.

کلیدواژه ها:

ریکاوری در آب ، ریکاوری فعال ، آنزیمهای کراتین کیناز ، آنزیم لاکتات دهیدروژناز سرم