زبان منظر در ساخت کالبدی- فضایی سکونتگاه های کردستان با هدف بازشناسی و تحلیل لایه های منظر

منظر یک سکونتگاه به علت ویژگی های کالبدی و وجوه اجتماعی منضَم به آن ؛ یکی از مهمترین و مطمئن ترین معیار ها را در شناخت،ادراک ، ایجادتمایز،کسب هویت وتامل درمفهوم "شهر" در برابرمان گسترانیده است. تمرکز بر منظر شهری در پاراد ایم های پژوهش بر شهر در قرن بیست و یکم همواره رو به افزا یش بوده و انگاره ها ی معرفتی بس یاری کمر همت به تحلیل منظر مهمترین سکونتگاه زندگی بشر - شهر- گماشته اند . در این میان علوم ی چون هستی شناسی، پدیدار شناسی زبان شناسی از یک طرف و پژوهش بر فعل و انفعالات کالبد و فعالیت در شهر به مثابه ظرف ومظروف و اهمیت یافتن معادلات اجتماعی در کالبد از طرف دیگرو بالاخره میل به کیفی شدن پژوهش شهری موجبات احیای مفاهیم مرتبط با منظر در بستر سکونتگاه های انسانی شده و رویکردهای نوینی را در این بخش گشوده است. در واقع شیوه دستیابی به مفاهیم قابل بازتولید بر پایه بررسی ،تقلیل و انتزاعی کردن مفاهیم کالبدی منظر ،بررسی هر کدام و تامل در ارتباطات این اجزا باهم و تحلیل چگونگی امتزاج اجزا و تشکیل کل واحد مرتبط الاجزا رادر نظردارد. در این میان شناسایی سکونتگاه های سنتی کوهستانی غالبا در مقیاس روستایی یا محله شهری جهت کشف اصول ثابت و مندرج در سرشت منظر عمودی ارگانیک متعلق بدانها هدف غایی این پژوهش می باشد. در واقع آنچه که مقصود این پژوهش است دست یابی به قرائتی از فرماسیون (پیکربندی) منظر در بافت های کوهپایه ای و تلاش در جهت تجزیه منظر عمودی آن به عناصر شکل دهنده و سپس سنتز آنها در جهت دست یابی به منظر معاصر است .در واقع دست یابی به زبان منظر نه با هدف انطباق کامل ساختار گرامری و کلمات در جملات یک زبان بلکه زبان به عنوان ابزار انتقال واقعیات نهفته به غیر معنی می شود که می تواند از این گرامر نیز کمک بگیرد نه اینکه کاملا خود را مقید آن کند.

کلیدواژه ها:

منظر ، زبان منظر ، ساخت توپوگرافیک ، لایه های عمودی