اثر دگزامتازن بر تهوع واستفراغ وکیفیت تغذیه دهانی بعد از عمل جراحی آدنوتونسیلکتومی
محل انتشار: مجله پزشکی بالینی ابن سینا، دوره: 13، شماره: 4
سال انتشار: 1385
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 441
متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_SJH-13-4_007
تاریخ نمایه سازی: 7 اسفند 1395
چکیده مقاله:
مقدمه و هدف : عوارض بعد از عمل جراحی آدنوتونسیلکتومی شامل درد ، عدم تغذیه دهانی کافی ، استفراغ ، تب،دهیدراتاسیون و خونریزی از اهمیت زیادی برخو ردارند. تهوع و استفراغ علاوه بر ایجاد حالتی ناخوشایند برای بیمار منجر بهطولانی شدن تغذیه وریدی بیمار و ادامه بستری در بیمارستا ن خواهد شد . هدف از انجام این مطالعه تعیین اثر دگزامتازون برکاهش تهوع و استفراغ بعد از عمل و کیفیت تغذیه دهانی ( شامل زمان شروع تغذیه و زمان کفایت تغذیه دهانی) در این بیماران می باشد.روش کار : در یک مطالعه کارآزمایی بالینی دو سوکور ، پلاسبو کنترل 100 بیمار کاندید عمل جراحی آدنوتونسیلکتومی در سنین 15-5 سال (ASA class I, II) وارد مطالعه شده و بطور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه مورد (0/5mg/kg (n=50 دگزامتازون (حداکثر 8mg) و گروه شاهد (n=50) معادل حجم آن سالین دریافت نمودند . روش انجام بیهوش ی و عمل جراحی در تمامی بیماران یکسان بود. موارد استفراغ طی 2 ساعت بستری در ریکاروری (early vomiting) و از 2 تا 24 ساعت در بخش (late vomiting). همچنین زمان های شروع تغذیه ، کفایت تغذیه دهانی، قطع مایع درمانی وریدی و طول عمل جراحی در دو گروه با استفاده از آزمون های آماری t-test و مجذور کای مورد مقایسه قرار گرفت.نتایج : خصوصیات دموگرافیک بیماران شامل سن ، جنس ، طول مدت عمل جراحی در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت . شیوعتهوع و استفراغ طی 2 ساعت بستری در ریکاوری و طی 24-2 ساعت بستری در بخش در گروه دگزامتازون به مراتب کمتر از گروه پلاسبو بود . علاوه بر این زمان شروع تغذیه ، کفایت تغذیه دهانی و قطع مایع درمانی در گروه دگزامتازون به طور معنی داری سریعتر از گروه پلاسبو بود.نتیجه نهایی : دگزامتازون به عنوان 0/5mg/kg تا حداکثر دوز 8mg، منجر به کاهش انسیدانس تهوع و استفراغ در مرحله بستری در ریکاوری و یا در بخش خواهد شد . همچنین کیفیت تغذیه دهانی را نیز بهبود خواهد بخشید بدون آنکه عوارض قابل توجهی بدنبال داشته باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمدرضا فاضل
استادیار گروه بیهوشی و مراقبتهای ویژه دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کاشان
احمد یگانه مقدم
استادیار گروه گوش و حلق و بینی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کاشان
زهرا فرقانی
استادیار گروه بیهوشی و مراقبتهای ویژه دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کاشان
فرهاد فراهانی
استادیار گروه گوش و حلق و بینی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی همدان