شیوه های ساخت فعل جعلی در فارسی میانه و فارسی نو

ساختار فعل در زبان فارسی میانه )پهلوی( به دو شیوه قابل بررسی و مطالعه است و سامان مندی آن در دو دستگاه فعلی امکان پذیر است: 1. فعل های اصلی 2. فعل های موسوم به جعلی. سیر تحول زبانی و تاریخی فعل های اصلی نشان می دهد که آنهابازمانده دستگاه فعلی زبان های ایرانی باستان )فارسی باستان - اوستایی( اند که تحت قواعد و نظام خاصی به فارسی میانه، سپس، از آن زبان به فارسی دری رسیده اند. این ساختار در دو دستگاه فعلی ماضی و مضارع نمودار گشته است. فعل هایاصلی در فارسی میانه و آنگاه در فارسی دری، به همین شیوه، قانون مندند و زبان، در این مورد، سیر تاریخی و دگرگونیدرونی خود را به گونه طبیعی پیموده است. ساختار فعلهای جعلی در فارسی میانه متنوع است. بر اساس گردآوری داده های این مقاله، ساخت فعلهای جعلی دسته بندی گردیده اند که اغلب این فعلها از اسم، صفت، ضمیر، قید، و حتی گاهی از پیشوندو حرف اضافه ساخته شده اند. با این حال تنوع ساختار فعلهای جعلی در فارسی میانه به طور تمام و کمال به فارسی دری نرسیدهاست بلکه برخی از شیوه های مرسوم آن در فارسی دری متداول گشت. در فارسی میانه بسامد ساخت فعل جعلی از ماده مضارع بیشتر از ماده ماضی بوده است و همین شیوه ساخت، تا دوره نو ادامه یافته است.

کلیدواژه ها:

فعل جعلی ، فعل اصلی ، فارسی میانه