درآمدی بر ویژگیهای آوایی و زبانی و لهجه ای گویش گیلکی شرق گیلان

انسان موجود گران بهایی است که گاه با دنیای تصاویر و تعابیر و گاهی با عبارت و گاه با اشارت اندیشهها و آرمانها، عواطف و احساسات درونی خود را در کالبد کلمات میدمد و به واژگان روحو روان میبخشد و جنبشی نو در عرصهی گیتی ایجاد میکند. در این دنیای رنگارنگ همهی عناصرهستی جان دارند و با او هم صدایند.مهم ترین نقش زبان در هر جامعهای ایجاد ارتباط و تعامل با دیگران است. از ویژگیهای مهم آن داشتن شکلهای گوناگون است. زبان پیوسته در حال تغییر و تحول است هرچند تحولات زبانی کندتر از تحولات اجتماعی صورت میگیرد. از سوی دیگر، گفتارنسبت به نوشتار، بیشتر تابع تحولات جامعه است. امروزه در کشور ما شکلهای متفاوتی از زبان را میبینیم. در شمال، جنوب، شرق و غرب ایران مردم به شیوهای خاص سخن میگویند. گیلکی ازگویشهای ایرانی شمال غربی است که در کرانهی جنوب غربی دریای خزر در استان گیلان و غرب مازندران رایج است. این گویش به دو شاخهی شرقی و غربی تقسیم میشود که هر کدام از این دونوع رایج در شیوهی تلفظ کلمات با هم تفاوتهایی دارند، یعنی لهجهی آنها متفاوت است. در این جستار به بررسی ویژگیهای آوایی و زبانی و لهجهای گویش گیلکی شرق گیلان با روش میدان میپردازیم. هر چند برای تکمیل و تجزیه و تحلیل اطلاعات از منابع کتابخانهای هم استفاده شده است.این پژوهش بر آن است تا نشان دهد گویش گیلکی دارای تنوعات و گوناگونیهایی است که برای نسل امروز ما در گیلان آموزش آن خالی از لطف نیست و میتواند سرمایهی بسیار غنی برای زبان فارسی باشد.

کلیدواژه ها:

زبان ، گویش ، گویش گیلکی ، شرق گیلان ، ویژگیهای آوایی ، ویژگیهای زبانی ،