اثربخشی بازی درمانی بر تعامل اجتماعی کودکان مبتلا به اختلال طیفاتیسم

هدف پژوهش ،اثربخشی بازی درمانی بر تعامل اجتماعی کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم بود. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی ،با طرح پیش آزمون ، پس آزمون با دو گروه آزمایش و کنترل بود.جامعه آماری پژوهش 24 کودک 6تا 11 ساله اختلال طیف اتیسم در مدرسه غیر انتفاعی آیین مهرورزی بود،که به طور در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی ،در دو گروه آزمایش و کنترل قرار داده شدند.گروه آزمایش طی 10 جلسه به مدت 2ماه تحت بازی درمانی قرار گرفتند .به منظور جمع آوری داده ازآزمون گارزیا گیلیام و روش آماری تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده شد. با توجه به مقدار F بدست آمده برابر با 15/90 و در سطح 0/01 معنی دار می باشد و کاهش میانگین نمرات گروه آزمایش در پس آزمون ،نسبت به گروه کنترل، نتیجه می شود که بازی درمانی به طور معنا داری موجب بهبود تعامل اجتماعی درکودکان اختلال طیف اتیسم می شود

کلیدواژه ها:

بازی درمانی ، تعامل اجتماعی ، اختلال طیف اتیسم