تولید زغال زیستی از لجن فاضلاب شهری با استفاده از فرایند پیرولیز

امروزه آلودگی خاک به دغدغه مهم محققان تبدیل شده است. در صورتی که این آلودگی ها وارد خاکهای حاصلخیر کشاورزی شود، برای انسان مشکلات اساسی را ایجاد خواهد کرد. در این راستا محققان در سدد یافتن راه حلی برای حذف این آلودگی ها هستند. استفاده از زغال زیستی در خاک یک روش مفید برای حذف آلاینده ها است. تولید این ماده با استفاده از فرایند پیرولیز ممکن می باشد. پیرولیز فرایندی حرارتی است که در شرایط بی اکسیژنی یا کم اکسیژنی انجام می شود. محصول این فرآیند به سه حالت جامد، مایع و گاز است. به بخش جامد باقیمانده در فرایند پیرولیز زغال زیستی (بیوچار) می گویند که دارای تخلخل بالایی بوده و در نتیجه از سطح ویژه ی بالایی برخوردار است. در این تحقیق تولید زغال زیستی از لجن فاضلاب شهری به کمک فرایند پیرولیز مورد ارزیابی قرار گرفت. فرایند پیرولیز لجن فاضلاب در سه دمای 300، 400 و 500 درجه سانتی گراد و زمان ماند 60 دقیقه انجام شد. در نهایت ویژگی های ذاتی زغال زیستی تولیدی نظیر درصد رطوبت، pH، درصد خاکستر و میزان کربن تثبیت شده مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. نتایج نشان داد با افزایش دمای پیرولیز، بازدهی تولید زغال زیستی کاهش و خاصیت قلیایی آن افزایش می یابد. در نتیجه فرایند پیرولیز ماده ی اولیه را از حالت اسیدی به بازی تبدیل می کند، و بدین واسطه علاوه بر نقش بهسازی، با جلوگیری از اسیدی شدن خاک، مشکل آفرین نخواهد بود.

کلیدواژه ها:

پیرولیز ، زغال زیستی ، کربن ، لجن فاضلاب