میزان شیوع ، علل و سازوکارهای آسیبهای عضلانی اسکلتی پسران ژیمناستنونهال نخبه غرب کشور

مقدمه: ژیمناست ها اغلب نونهال هستند و نسبت به سایر ورزشکاران از بلوغ اسکلتی کمتری برخوردارند و این خود دلیل عمده ی آسیب دیدگی آنهاست. با اینکه نمی توان از به وجود آمدن آسیبهای ورزشی در ژیمناست ها جلوگیری کرد اما با اقدامات هوشمندانه و پیشگیرانه می توان تعداد و شدت آن را کاهش داد ، پژوهش های انجام شده در مورد آسیب ژیمناست ها عمدتا بر روی بزرگسالان انجام شده که فیزیک متفاوتی با نونهالان دارند.مواد و روش ها: روش تحقیق از نوع زمینه یابی میدانی با بهره گیری از شیوه ی مطالعه گذشته نگراست. جامعه آماری این پژوهش ژیمناست های پسر نونهال غرب کشور در سال 92-91 می باشند که شامل 50 نفر پسر نونهال غرب کشور شامل استان های ایلام ( 10 نفر)، کرمانشاه( 10 نفر) ، کردستان( 18 نفر) و لرستان ( 12 نفر) می باشند . ابزار جمع آوری اطلاعات عمدتا از طریق پرسشنامه صورت گرفت.یافته ها: تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار استنباطی نشان داد که آسیب های عضلانی وتری و مفصلی ژیمناست های – نونهال عمدتا در اندام های فوقانی بیشتر رخ داده است 0.654، 0.520=r و طی این مدت آسیب های استخوانی و پوستی برایآنان کمتر به وجود آمده است ( 0.149 و 0.030 = r) و نکته جالب توجه این که بین گرم کردن قبل از تمرین یا مسابقه و تعداد آسیب های ژیمناست های نونهال غرب کشور رابطه معنی داری به دست آمد f=1.108 بحث و نتیجه گیری: اصلاح قوانین، کاهش تکنیک های غلط ،گنجاندن تمرینات متناسب با سن نونهالان و استفاده از وسایل ایمنی و حفاظتی بیشتر ،از راههای کاهش آسیب ها در ژیمناست ها می باشد.