روانشناسی محیط در معماری

این گونه تصور می شود که در یک پاسخ کلی اگر قرار باشد که همچنان معماری نقش خود را در تامین قسمتی از نیازهای روانشناختی افراد جامعه ایفا کند و به مکان هایی متروکه و بی کاربر تبدیل نشود ، بایستی متناسب با تحول نیازهای انسانی در عصر اطلاعات و تغییرات به وجود آمده در روابط اجتماعی و فرهنگی بین افراد جامعه و دگرگونی نیاز جامعه به فضاهای واقعی در مقابله با فضاهای مجازی ،تغییرات لازم را در خود ایجاد کند. در راه دستیابی به چنین تغییراتی لازم است که در طراحی توجه اصلی معمار به شناخت ویژگی های منحصربه فرد فضاهای واقعی نسبت به فضاهای مجازی(با توجه به این مطلب که نحوه احساس و ادراک محیط در فعالی های انسان در فضاهای واقعی نسبت به فضاهای مجازی به مقدار زیادی متفاوت است) و توجه به تاثیرات عصر اطلاعات بر مقاصد عملکردی و زیبایی معماری باشد. در این تحقیق سعی شده است تا ویژگی های کلیدی محیط واقعی (محیط کالبدی) و رابطه آن با انسان و نیازهایش مورد پژوهش قرار گیرد. هدف از ارایه این مقاله آشنایی با مدل های نسبتا دقیقی از انسان و ویژگی های محیط کالبدی پاسخگو به نیازهای انسانی است.

کلیدواژه ها:

محیط کالبدی ، روانشناسی ، معماری ، زیبایی