کاربرد سنجش از دور وGIS در پایش تغییرات کاربری اراضی و بیابان زایی مناطق بیابانی کاشان

آگاهی از انواع پوشش سطح زمین و فعالیت های انسانی در قسمت های مختلف آن و به بیان دیگر نحوه استفاده از زمین، به عنوان اطلاعات پایه برای برنامه ریزی های مختلف از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در طول زمان، الگوهای پوشش زمین و به تبع آن کاربری اراضی دچار تغییر و دگرگونی اساسی می شوند و عامل انسانی می تواند بیشترین نقش را در این فرآیند ایفا نماید. امروزه، بر پایه پیشرفت های تکنولوژی حاصله در قلمرو سنجش از راه دور، می توان تصاویر ماهواره ای را به منظور بررسی دقیق تر تغییرات کاربری پردازش و نتایج نهایی را به طور مصور ارایه نمود. یکی از ضروری ترین اطلاعات مورد نیاز مدیران و متولیان منابع طبیعی، نقشه های کاربری اراضی می باشد. در این مطالعه، از تصاویر لندست (MSS) سال 1975 و لندست (+ETM) سال 2001 شده است. ابتدا تصحیحات هندسی و رادیومتری بر روی داده های +ETM صورت گرفت. سپس با بازدیدهای میدانی، طبقات مختلف کاربری اراضی تعریف و نمونه های آموزشی انتخاب گردید. هدف اصلی این تحقیق تعیین تغییرات کاربری اراضی با استفاده از الگوریتم حداکثر احتمال می باشد. جهت ارزیابی دقت این روش از دقت کل و ضریب کاپا استفاده شد. نتایج حاصل از ارزیابی دقت تصاویر طبقه بندی شده نشان داد که روش طبقه بندی حداکثر احتمال با دقت کل متوسط 93 و ضریب کاپای 91/0 نتایج قابل قبولی در تهیه نقشه کاربری اراضی ارایه می دهد. بنابراین، این مطالعه عملکرد مناسب روش حداکثر احتمال را تایید کرده و نقشه کاربری اراضی ارایه شده و تغییرات صورت گرفته در طی سال های 1975 تا2001 از منطقه می تواند مدیریت در راستای توسعه پایدار منطقه را تسهیل نماید.

کلیدواژه ها:

کاربری اراضی ، الگوریتم حداکثر احتمال ، طبقه بندی تصاویر ، پایش تغییرات