بررسی تجربی تاثیر نانوسیال اکسید روی بر مقاومت گرمایی لوله حرارتی مسی

لوله های حرارتی به عنوان تجهیزاتی پرقدرت و در عین حال ساده ، امروزه در بسیاری از سیستم ها و وسایلمختلف، کاربرد فراوانی پیدا کرده اند. از مزیت های انکارناپذیر لوله های حرارتی می توان به توانایی انتقال حرارتقابل توجه در زمان مناسب و عدم نیاز به صرف انرژی برای این انتقال حرارت اشاره کرد. برای ارتقاء هرچه بیشترو افزایش راندمان و کاهش مقاومت حرارتی در لوله های حرارتی، می توان از نانوسیالات استفاده کرد. نانوسیالات،به عنوان سیالات با خواص بهبود یافته و دارای توانایی بالا در انتقال حرارت مطرح هستند . محور اصلی اینتحقیق، بررسی تاثیر حضور نانوسیال اکسیدروی به عنوان سیال عامل تبادل حرارت در لوله حرارتی است. هدفدیگر تحقیق، مطالعه تاثیرات طول لوله هاست. در واقع تحت شار ثابت 60W، لوله ها با طول های 20، 30 و 45 سانتیمتر بررسی شدند. نتایج نشان می دهد که بهترین درصد پرشدن تبخیرکننده لوله های حرارتی ساخته شدهدر تحقیق حاضر، مقدار 60 % می باشد. دلیل این انتخاب، پایین تر بودن دمای سطح تبخیرکننده در ای ن مقداراست. در حالتی که درصد پر شدن تبخیرکننده لوله حرارتی برابر با 60 % می باشد، تقریبا در همه لوله ها با طولهای 20، 30 و 45 سانتیمتر، دمای سطح تبخیرکننده مقدار کمتری دارد. کمترین دمای تبخیرکننده در دوحالت سیال آب و نانوسیال ZnO به ترتیب برابر با 107˚C؛ 96˚C می باشد. با استفاده از نانوسیال اکسیدروی به عنوان سیال عامل انتقال حرارت در لوله های حرارتی مطالعه شده، مقاومت حرارتی 29/50 کاهش یافت.

کلیدواژه ها:

تبخیرکننده ، لوله حرارتی ، مقاومت حرارتی ، نانوسیال ، ZnO