بررسی عوامل موثر بر ارتقای بهره وری نیروی انسانی با رویکرد اقتصاد مقاومتی

اقتصاد مقاومتی یک مکتب یا نگرش اقتصادی نیست بلکه تجلی حیات فردی و جمعی انسان انقلابی در مباحث اقتصاد است که مبتنی بر اندیشهی انقلاب اسلامی سیر میکند، بهره وری پایین عوامل تولید و استفاده ی نامناسب و ناکارا از منابع، امکانات و زمان، از نقاط ضعف اقتصاد ایران است. امروزه دستیابی به رشد اقتصادی از طریق ارتقای بهرهوری از مهمترین اهداف اقتصادی کشورها به شمار میرود. نکته مهم در افزایش سهم بهره وری توجه به ضرورت آموزش مردم است، زیرا بهره وری در ارتباط تنگاتنگ با مفهوم منابع انسانی است. بهره وری را می توان به دو دسته بهره وری جزیی و بهره وری کلی عوامل تولید تقسیم کرد. بهره وری چیزی غیر از انجام کارهای درست و درست انجام دادن کارها به طور دایم نمیباشد. به عبارت دیگر بهره وری را می توان حاصل جمع استمرار در انجام کار، اثربخشی و کارایی و همچنین بهره وری منابع انسانی را تلاش مستمر انسان همراه استفاده بهینه از توانایی و انگیزه فردی دانست. هدف از این مطالعه دستیابی به راهکارهای عملیاتی به منظور توسعه ی بهره وری نیروی انسانی به عنوان یکی از موثرترین ابزارهای دستیابی به اقتصاد مقاومتی میباشد. براساس نتایج حاصل از این مطالعه عوامل شخصی و محیطی شامل تجربه، میزان درآمد، سطح تحصیلات، سن، آموزش، مشارکت، انگیزش، مناسبات اجتماعی، محتوای کار و خشنودی شغلی، برقرای نظام تنبیه و تشویق، وجدان کاری و انضباط اجتماعی در افزایش بهره وری نیروی انسانی موثر بودند.

کلیدواژه ها:

بهره وری ، کارایی-اثربخشی ، اقتصاد مقاومتی ، بهره وری نیروی انسانی