بررسی روش های ژیوالکتریکی پتانسیل خودزا و مقاومت ویژه کاربردی در آب زیر زمینی

ایران از نظر جغرافیایی در کمربند خشک و نیمه خشک واقع شده و تامین نیازهای آبی آن به منابع آب زیرزمینی وابستگی زیادی دارد. شناسایی وضعیت کمی و کیفی آب های زیرزمینی در مدیریت و بهره برداری پایدار این منبع آبی بسیار موثر میباشد. با توجه به غیر اقتصادی بودن و آسیب-های محیطی روش های مستقیم حفاری، با استفاده از روش های ژیوفیزیکی سطحی میتوان لایه های آبدار و خصوصیات آن را بطور گسترده مورد مطالعه قرار داد. با توجه به اهمیت کاربرد روشهای ژیوالکتریکی در مطالعات آبهای زیرزمینی، در این تحقیق دو روش پتانسیل خودزا و مقاومت ویژه الکتریکی که عملیات میدانی مشابه نیز دارند، مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان میدهد که این دو روش ضمن سادگی و هزینه کم در بررسی خواص متنوعی از آبهای زیرزمینی کاربرد موفقت آمیزی داشته و استفاده از آنها باعث سرعت عملیات و بهینه شدن حفاری ها میشود.

کلیدواژه ها:

پتانسیل خودزا ، مقاومت ویژه ، مدیریت آبخوان