اثربخشی فعالیت ورزشی بر میزان امید به زندگی پرستاران

مقدمه و هدف: پرستاران روزانه با بسیاری از عوامل تنش زا روبرو هستند. این عوامل تنش زا با عوارض جسمی ، روانی و اجتماعی همراه است. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثربخشی فعالیت ورزشی بر میزان امید به زندگی پرستاران می باشد. مواد و روشها: کلیه پرستاران مرد و زن شهر جهرم جامعه آماری این تحقیق توصیفی و تحلیلی را تشکیل میدادند؛ که تعداد 86 نفر ( 52 نفر غیرفعال و 34 نفر فعال) بهصورت داوطلب در این مطالعه شرکت کردند. برای جمعآوری اطلاعات از پرسشنامه امید به زندگی اشنایدر استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل دادهها از نرمافزارSPSS/21 و آزمونهای آماری کلموگروف- اسمیرنوف و U من ویتنی استفاده شد. یافتهها: نتایج آزمون U من ویتنی در مورد نمره امید به زندگی پرستاران فعال و غیر فعال نشان می دهد که بین نمره امید به زندگی پرستاران فعال و غیر فعال تفاوت معنی داری وجود دارد. به طوری که پرستاران فعال از میزان امید به زندگی بیشتری نسبت به همتایان غیرفعال خود برخوردارند. نتیجهگیری: با توجه به نتایج تحقیق میتوان گفت که پرستاران فعال نسبت به همتایان غیرفعال خود دارای وضعیت بهتری در میزان امید به زندگی میباشند. لذا با توجه به فواید جسمی و روانی فعالیت ورزشی، پیشنهاد می شود که پرستاران به منظور افزایش امید به زندگی، فعالیت ورزشی را در برنامه هفتگی خود قرار دهند.

کلیدواژه ها:

پرستاران ، امید به زندگی ، فعالیت ورزشی