بهبود پاسخ آرایه های ترانسدیوسرهای الکتروآکوستیکی فرستنده به کمک روش اجزاء محدود

ترانسدیوسرهای الکتروآکوستیکی زیرآبی ابزارهای ارسال و دریافت امواج صوتی در زیر آب هستند. استفاده از این ترانسدیوسرها درسیستم های سونار به صورت چیدمانی از آنها انجام می شود. به این چیدمان از ترانسدیوسرها اصطلاحا آرایه آکوستیکی گفته می شود.پاسخ یک آرایه آکوستیکی را می توان به کمک چندین پارامتر اصلی بررسی کرد. فرکانس رزونانس آرایه یکی از اصلی ترین اینموارد است که از روی منحنی امپدانس الکتریکی و پاسخ ولتاژ ارسالی قابل دسترسی است. الگوی جهت مندی آرایه نیز پارامترهای مهم دیگری مانند وضعیت لوب اصلی و لوب های کناری را نشان می دهد. بررسی لوب های کناری نسبت به لوب اصلی هم دروضعیت فرستندگی و هم در وضعیت گیرندگی اهمیت زیادی دارد. در این پژوهش، تمرکز اصلی بر روی وضعیت لوب های کناریالگوی جهت مندی یک آرایه آکوستیکی مربعی فرستنده می باشد. مشاهده شد که با استفاده از تیوری های مدل های تحلیلی و با تنظیم دامنه ولتاژ تحریک ترانسدیوسرهای آرایه به طور هدفمند که شیدینگ نامیده می شود، می توان سطح لوب های اصلی را نسبت به لوباصلی کاهش داد. البته از آنجا که این امر با کاهش سطح لوب اصلی نیز همراه است، این کاهش سطح نباید به حدی باشد که سطح لوب اصلی نیز افت زیادی کند. به کمک مدل اجزاء محدود می توان مقدار بهیته را برای این کاهش پیدا کرد

کلیدواژه ها:

آرایه آکوستیکی ، الگوی جهت مندی ، لوب های کناری ، شیدینگ