باز شناسایی نمای شهری با رویکرد زمینه گرا (محدوده تالار وحدت تا تئاتر شهر تهران)

با توجه به دگرگونی نمای شهری و متفاوت بودن جداره ها و نمای شهری و ضرورت بوجود آمدن همبستگی و انسجام در نما ، پیروی از زمینه گرایی برای ساماندهی این نماها و جداره ها حائز اهمیت است . هدف اصلی در این مقاله شناخت معیارها و الگوهای زمینه گرایی و به وجود آمدن محیط مطلوب بصری در مقیاسی کلان تر از معماری ،ایجاد همزیستی ،هماهنگی ،تعادل و تناسب زیبایی شناسانه بین معماری و بافت شهر، آشنایی با روش هایی برای ایجاد ارتباط سازگار و همگون تر میان ساختمان ها است . همچنین به نظر می رسد زمینه گرایی در یکپارچه کردن و ساماندهی نمای پراکنده و از هم گسیخته شهری تاثیر دارد . جامعه آماری این تحقیق بررسی نمای چندی از ساختمان های موجود در خیابان شهریار تهران و تطبیق با معیارها و الگوهای زمینه گرایی می باشد . شیوه تحقیق توصیفی تحلیلی و روش استدلال این مقاله، قیاسی و روش جمع آوری اطلاعات،اسنادی ومیدانی و ابزار گردآوری آن کتابخانه ای و سایت های اینترنتی می باشد .در نهایت بر اساس جداول وجمع بندی عوامل زمینه گرایی به کار رفته در نمونه های ارائه شده بدین نتیجه رسیدیم که معماری زمینه گرادر اجتماع امروزیتابعی از عوامل گوناگون محیطی، طبیعی، کالبدی ،تاریخی و بالاخص اجتماعی و فرهنگی است .

کلیدواژه ها:

زمینه گرایی ، نمای شهری ، جداره شهری ، طراحی شهری