بهبود خواص خوردگی پوشش رزین اپوکسی با افزایش نانو سیلیکای متخلخل اشباع شده با مرکاپتوبنزوتیازول

رزین های اپوکسی جهت اعمال پوشش و محافظت از فولاد بسیار اقتصادی هستند ولیکن مشکلاتی نظیر کم بودن توان محافظت و عدم کارایی بعد از صدمات فیزیکی (به علت شکنندگی رزین سخت شده) کاربرد آن را محدود نموده است در این پروژه هدف ارتقای خصوصیات رزین اپوکسی به منظور پوشش حفاظتی در فولاد بوده است جهت ارتقا از یک حامل نانو (مزوپورس سیلیکا) بعنوان مهمانپذیر و از یک ماده ضدخوردگی بعنوان مهمان استفاده گردید و بدین صورت سعی گردید تا پوشش رایج اپوکسی را تبدیل به یک پوشش هوشمند نموده تا د رهنگام ضربه خوردن بتواند ماده ضد خوردگی آزاد نموده و بدین صورت از روند خوردگی جلوگیری شود. پوششهای رزین حامل نانوذرات سیلیکا بارگیری شده با 2- مرکاپتوبنزوتیازول در غلظت 2 درصد وزنی توانستند به مقدارقابل ملاحظه ای از خوردگی ممانعت نمایند توانستند پوشش را به نوعی ترمیم نمایند اما با افزایش مقدار سیلیکای اشباع شده تا غلظت 8 درصد وزنی خصوصیات رزین افت قابل ملاحظه ای نشان دادند.

کلیدواژه ها:

پوشش ضد خوردگی فعال ، نانوسیلیکای متخلخل ، مرکاپتوبنزوتیازول ، خود ترمیمی ، فولاد at52