بررسی نقش وکارکرد توصیف درسبک نویسندگی بیهقی

توصیف یکی از راههای رایج پروردن مطالب است که در نوشته های داستانی،شعر،گزارش،سفرنامه وحتی به نوعی در علوم وفنون نیز به کار می رود.این شیوه نقش قابل توجهی در تبدیل شیوه گزارشی - که خاص تاریخ نویسی است به بیان ادبی دارد. تجسم ایده هاوشنیده ها از طریق توصیف صورت می گیرد وابزار عمده در صحنه سازی و تصویر است که میتواند خواننده را به درون فضای اثر رهنمون سازد. یکی از ویژگیهای ارزنده و برجسته نثر بیهقی در نویسندگی قدرت توصیف و تجسم است. توصیفات کوتاه ،نکته سنج واستادانه ی وی با تصویرهایش مخاطب را به درون فضایی داستانی برده و او را تحت تاثیر قرار می دهد. بنیان پژوهش حاضر بر پایه ی تلاشی است در جهت اشنا کردن مخاطبان با انواع توصیف به صورت عام واهمیت و کارکرد های ان در تاریخ بیهقی به صورت خاص . کاربرد ارایه های ادبی نظیرتشبیه، استعاره،مجاز وکنایه از جمله شگردهای توص یف هستند که با خلق تصویرهای کنایی نوعی این همانی بین پدیده ها به وجود می اوردو نثر بیهقی شاهدی شایسته بر این ادعاست.هنر بیهقی انشایی است که با بهره گیری از عنصر توصیف،کتاب تاریخش را از پهنه ی تاریخ تاریخ نگاری صرف به حوزه ی ادبی وارد کرده است.بنابراین می توان نتیجه گرفت که سبک بیان بیهقی در روایت تاریخ،بیان ادبی است و این امر سبب شده کتابش در زمره ی ارزشمندترین اثار زبان فارسی قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

توصیف ، تاریخ نویسی ، بیهقی ، بیان هنری وادبی