فرهنگسرای سالمند فضایی امن جهت بازیابی دوره خاموش سالمندی

سالمندی دوران حساسی از زندگی انسان است و توجه به مسایل و نیازهای این مرحله یک ضرورت اجتماعی است. دهههای آخر زندگی متاسفانه همیشه طلایی نیست. با در نظر داشتن نیازهای خاص این دوران، و شناخت دوره ی سالمندی می توان قدمهای ارزنده ای در جهت بازیابی سال های خاموش پایان عمر سالمندان برداشت. این امر علاوه بر شناخت زوایای روحی و روانی سالمندان، مستلزم توجه به فضاهای مورد نیاز زندگی اجتماعی سالمندان نیز می باشد. امر مهمی که عمدتا در مقوله سالمندان مورد غفلت قرار می گیرد عدم توجه به اختصاص دادن فضاهای مناسب اجتماعی و فرهنگی برای سالمندان می باشد. هدف از این پژوهش طراحی فضایی فرهنگی به عنوان فرهنگسرای سالمند بوده است، در واقع تلاش بر این بوده است که سالمندان با مراجعه روزانه به این مراکز اوقات خود را با تعامل با گروه همسالان و حتی گروه جوان بگذرانند. روش تحقیق انتخاب شده برای این پژوهش، روش شناخت، سپس ارزیابی و تحلیل اطلاعات، که منجر به رسیدن به مرحله نهایی، و ارایه پیشنهاد و رهنمودهایی برای طراحی، می باشد. متاسفانه نهایت کار هزاران نفر از افراد سالمند به بیمارستان ها و خانه های سالمندان ختم می شود، در حالی که سال های ارزشمند پایانی سالمندان می تواند در فضاهای امن فرهنگی به صورت مراجعه روزانه طی شوند. رفاه نسبی سالمندان با جدایی آنها از خانه و کاشانه شان دچار خطر می گردد و مجبور می شوند تن به شرایطی بدهند که منجر به افسردگی و به طبع مرگ زود هنگام آنها گردد. سالمندانی که در خانه های خود زندگی می کنند از کیفیت زندگی و سلامت روان بیشتری نسبت به سالمندان آسایشگاه ها برخوردارند . سالمندان ساکن در منزل توانایی عملکرد بهتری را از نظر احساس ذهنی و تعداد مشکلات موجود در انجام فعالیت های روزمره زندگی نسبت به سالمندان ساکن سرای سالمندان گزارش کرده اند، لذا با مراجعات روزانه به چنین مراکز فرهنگی، شبکه اجتماعی غنی تری داشته و از نظر ارتباطات اجتماعی رضایتمندی بیشتری دارند.

کلیدواژه ها:

فرهنگسرا ، سالمندان ، معماری ، امنیت