بررسی اثربخشی آموزش الگوی ارتباط خانواده بررضایت زناشویی، حل تعارض و مدیریت مالی مادران دارای کودک اتیسم

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش الگوی ارتباطی خانواده بر میزان رضایت زناشویی، حل تعارض و مدیریت مالی مادران دارای کودک اتیسم انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل بود، بدین منظور از بین کلیه مادران دارای کودک مبتلا به اتیسم شهر اصفهان در سال 1394، تعداد 20 مادر به صورت هدفمند انتخاب و به شکل تصادفی در دو گروه آموزش الگوی ارتباطی خانواده( 10 مادر) و کنترل( 10 مادر) جای گرفتند. ابزار پژوهش پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ بود که جهت ارزیابی دو گروه مورد استفاده قرار گرفت. داده های به دست آمده با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد که میانگین نمرات رضایت زناشویی در گروه آموزش الگوی ارتباط خانواده در پس آزمون نسبت به پیش آزمون و در مقایسه با گروه کنترل افزایش یافته است.(p< 0/01 )همچنین یافته ها نشان داد که تفاوت معناداری بین میانگین نمرات گروه آزمایش وکنترل درخرده مقیاس حل تعارض وجود ندارد.( p=0/12) و بین میانگین نمرات گروه آزمایش وکنترل درخرده مقیاس مدیریت مالی تفاوت معناداروجود دارد .( p<0/05) یافته ها از اثربخشی آموزش الگوی ارتباط خانواده بر بهبود میزان رضایت زناشویی ماداران کودکان مبتلا به اتیسم حمایت میکند و تلویحات مهمی در توجه به درمان های مبتنی بر خانواده در کاهش مشکلات والدین دارای کودک مبتلا به اتیسم دارد.

کلیدواژه ها:

مادران کودکان مبتلابه اتیسم ، رضایت زناشویی ، الگوی ارتباط خانواده ، حل تعارض ، مدیریت مالی