بررسی نقش میانجی اهمال کاری در رابطه بین سبک های یادگیری و خودکارآمدی در دانشجو معلمان دانشگاه فرهنگیان بجنورد در سال تحصیلی 95-1394

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی اهمال کاری در رابطه بین سبک های یادگیری و خودکارآمدی در دانشجومعلمان بجنورد در سال تحصیلی 95 - 1394 انجام شده است. روش این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ نوع تحقیق،توصیفی- پیمایشی است و به لحاظ تبیین رابطه یک تحقیق پیمایشی از نوع همبستگی محسوب می باشد که از پرسشنامه استفاده شد. جامعه آماری این تحقیق را کلیه دانشجو معلمان دختر و پسر دانشگاه فرهنگیان تشکیل می دهد که 938 نفر میباشند. روش نمونه گیری مورد استفاده در این پژوهش تصادفی طبقه ای می باشد برای تبیین تعداد نمونه این تحقیق از فرمولکوکران استفاده شده است که طبق فرمول، حجم نمونه آماری 234 نفر به دست آمده است. ابزار مورد استفاده در این پژوهشپرسشنامه استاندارد اهمال کاری لی 1 ، پرسشنامه استاندارد خودکارآمدی شرر و پرسشنامه سبک های یادگیری کلب می باشد که جهت برسی روایی آنها از روایی محتوایی استفاده شد و پایایی آنها با استفاده از روش آلفای کرونباخ برای پرسشنامهاهمال کاری 86 / 0، برای پرسشنامه خودکارامدی 82 / 0 و برای پرسشنامه سبک های یادگیری 8 / 0 محاسبه شد. برای تحلیل وتفسیر داده ها در بخش آمار توصیفی از جداول فراوانی و درصدها، میانگینها و انحراف معیارها بهره گرفته شد و در آماراستنباطی برای نشان دادن رابطه بین متغیرها و همچنین آزمون فرضیات نیز با استفاده از نرم افزار spss18 و لیزرل، از ضریبهمبستگی پیرسون و تحلیل مسیر استفاده شد. نتایج نشان داد کلیه سبک های یادگیری (سبک یادگیری همگرا، سبک انطباقدهنده، سبک یادگیری جذب کننده، سبک یاد گیری واگرا) در رابطه با خودکارآمدی رابطه معنی داری دارند همچنین اهمالکاری در رابطه با تمام سبک های یادگیری (سبک یادگیری همگرا، سبک انطباق دهنده، سبک یادگیری جذب کننده، سبک یادگیری واگرا) با خودکارآمدی نقش میانجی دارد.

کلیدواژه ها:

اهمال کاری ، سبک های یادگیری ، خودکارآمدی ، دانشجو معلم ، صلاحیت معلمی