ماندگاری معنایی در معماری اسلامی

بررسی عوامل موثر بر جاودانگی یک اثر معماری از آن باب ضروری است که امروز پس از گذشت دوران اصالت سوژه و پس ازآن اصالت آبژه و نهایتا مرگ هر دو و تلاش ها برای آفرینش معماری جاودانه، عمر هنر بسیار کمتر از گذشته شده است و اینآثار علاوه بر آن که چیزی برای عرضه به آیندگان ندارد در میان عوام نیز جایگاهی نداشته و در واقع این معماری دچارروزمرگی شده. حال با توجه به مسایل یاد شده این پرسش مطرح می شود که به راستی جاودانگی یک اثر معماری به چهعواملی بستگی دارد و این عوامل تا چه حد به ویژگی های فیزیکی (کالبدی) و تا چه حد به عوامل متافیزیکی (غیر کالبدی)بستگی دارد معماری سنتی که در زمان خود، یکی از با ارزش ترین میراث ها به شمار می آمد وحتی بر معماری سایرتمدن هانیز تاثیر می گذاشت، امروزه فاقد سرمشق های شایسته است ونمی تواند مولد جریان های بدیع معماری باشد. بنابراین ابتداوارد مقوله کیفیت بی نام می شویم . این کیفیت عینی ودقیق است اما نمی توان نامی بر آن نهاد. این کیفیت بنیادی ترینکیفیتی است که در هرچند وجود دارد. این کیفیت در هیچ جا یکسان نیست، زیرا همیشه شکل خود را از مکان خاصی میگیرد که در آن روی می دهد. این هویت جاودانه است. پژوهش حاضر به لحاظ ماهیت موضوع از گونه ی استدل المنطقی است؛لذا درانجام این پژوهش، برای جمع آوری اطلاعات از تکنیک هایی مثل اسناد و مدارک در بستر مطالعات کتابخانه ای استفادهشده است. نتایج تحقیق حاضر بر این مهم استوار است .عدم ماندگاری بناها در بی توجهی به معنی، ظهور و نمود عنصر معنویت دانست. این پدیده موجب حفظ فرهنگ، هویت و سرمایه فرهنگی در هر جامعه میشود. به نظر می رسد حضور انسان،شناخت نیازها او،وایجاد حس تعلق در او به همراه الگوهای کهن واحترام به طبیعت می تواند از عوامل ماندگاری در بنا تلقی شوند.

کلیدواژه ها:

ماندگاری ، کیفیت بی نام ، معنا ، معماری