نقش رفتار اجتماعی مطلوب (نیکوکاری) درارتقاء سازه های سرمایه اجتماعی

رفتار اجتماعی مطلوب، از جمله رفتارهای مورد تایید جوامع است که می توان به عنوان یک سرمایه ملی بطور اعم و سرمایه اجتماعی بطور اخص تلقی نمود. این رفتارها احساس همدردی، نگرانی و مراقبت و اخلاقیات را بیان نموده و در قالب خدمت به مردم، در تعالیم آسمانی اسلام، از موقعیت ممتازی برخوردار هستند. احسان و نیکوکاری به عنوان یک رفتار اجتماعی مطلوب، موجب رشد اخلاقی، احساس رضایت، کاهش تضادهای اجتماعی و ثبات در جامعه شده، و آرامش روحی و روانی در فرد احسان کننده می شود. سرمایه اجتماعی، از مفاهیم مورد توجه و مطرح حوزه علوم انسانی، به عنوان یک مفهوم فرارشته ای در دو دهه اخیر مورد نظریه پردازی قرار گرفته است. توسعه ادبیات نظری این مفهوم تاجایی پیش رفته که مناسبات سازه های آن در رفتار های اجتماعی جامعه به لحاظ تجربی نیز مورد تایید می باشد. در این مقاله ، ارتباط میان رفتار اجتماعی مطلوب (نیکوکاری) به مثابه متغیر تاثیر گذار بر سازه های سرمایه اجتماعی مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته است. برای دست یابی به این هدف، پس از مفهوم پردازی متغیر ها و تبیین نظریه های مربوط به رفتار اجتماعی مطلوب، به کارکرد این مفهوم در ارتقاء سازه های سرمایه اجتماعی مانند: انسجام یا همبستگی اجتماعی، مشارکت اجتماعی، اعتماد اجتماعی، وفاق اجتماعی، سلامت اجتماعی و حمایت اجتماعی به روش توصیفی- تحلیلی اشاره گردیده است. درآخر پیشنهادهایی در خصوص شیوه های افزایش یاری رسانی ارایه شده است.

کلیدواژه ها:

رفتار اجتماعی مطلوب ، نیکوکاری ، سازه های سرمایه اجتماعی