بررسی ارتباط انگیزش شغلی با عملکرد شغلی پرستاران

امروزه انگیزش شغلی یک موضوع جدی در پرستاری بوده و می تواند بر عملکرد شغلی و کیفیت مراقبت ارایه شده توسط پرستاران تاثیرگذار باشد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر انگیزش شغلی بر عملکرد شغلی پرستاران شهر تهران بود. همچنین ارتباط متغیرهای دموگرافیک پرستاران با عملکرد شغلی آنها سنجیده شد. مطالعه حاضر از نوع بررسی مقطعی توصیفی- تحلیلی بود که بر روی 385 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان های خصوصی شهر تهران انجام گرفت. معیارهای این مطالعه شامل پرستاران با مدرک کارشناسی و بالاتر، سابقه ی حداقل یک سال کار و شیف ثابت روز یا شب بود. ابزار مطالعه شامل پرسشنامه های اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه استاندارد انگیزش شغلی هاکمن و اولدهام و پرسشنامه استاندارد عملکرد شغلی پاترسون بود. یافته ها نشان داد از ابعاد انگیزش شغلی، اهمیت شغلی بیشترین تاثیر را بر عملکرد پرستاران داشت (33/1%) و استقلال شغلی تاثیری بر عملکرد شغلی نداشت. از متغیرهای جمعیت شناختی، سطح تحصیلات، جنسیت، سابقه ی کار و تاهل و شیفت کاری با عملکرد شغلی ارتباط آماری معنی داری داشتند. به گونه ای که عملکرد پرستاران مرد، با مدرک کارشناسی ارشد، متاهل و روزکار بالاتر بود. پرستارانی که سابقه کار بیشتری داشتند، عملکرد بهتری داشتند اما از 20 سال سابقه بیشتر عملکرد شغلی پرستاران کاهش پیدا می کرد. با توجه به اینکه پرستاری یکی از شغل های سخت و طاقت فرسا به شمار می آید و با توجه به کمبود نیروی پرستاری در ایران و طولانی بودن مدت بازنشتگی و با توجه به پایین بودن مزایای دریافتی، لزوم توجه بیشتر به این قشر از جامعه جهت بهبود عملکرد پرستاری و بهبود کیفیت مراقبت، لازم و ضروری است.

کلیدواژه ها:

عملکرد شغلی ، انگیزش شغلی ، پرستار