اثر تکالیف تعاملی در یادگیری و یادداری ریاضی

مقاله حاضر به بررسی تاثیر تکالیف تعاملی بر یادگیری و یادداری ریاضی دانش آموزان بوده است. این مقاله برگرفته از تحقیق کاربردی است که به روش شبه آزمایشی طرح پیش آزمون – پس آزمون انجام شده است. جامعه آماری پژوهش عبارت بود از دختران مقطع متوسطه پایه نهم شهر تهران که یک نمونه آماری 60 نفره در دو گروه گواه و آزمایش به روش در دسترس انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفته اند. طرح پژوهش به مدت 8 جلسه در دو گروه آزمایش و گواه طراحی و اجرا شد. گروه گواه با روش سنتی مبحث حجم و مساحت ریاضیات پایه نهم را آموزش دیدند، در این گروه تکالیف انفرادی به دانش آموزان داده شد، اما در گروه آزمایش پس از ارایه آموزش تکالیف تعاملی طراحی و در گروه های 5 نفره به آنها ارایه شد. پیش از شروع دوره، آموزش یادگیری درس ریاضی به عنوان پیش آزمون و در پایان طرح نیز آزمون مذکور به عنوان پس آزمون در میان گروه گواه و آزمایش اجرا شد. همچنین پس از 2 هفته آزمون یادداری اجرا شد. آزمون مذکور از نظر روایی صوری و محتوایی توسط دو تن از معلمان ریاضی مقطع متوسطه و استاد راهنما مورد تایید قرار گرفته بود. همچنین پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ 0/89 محاسبه شده بود. در تحلیل داده ها از شاخص های آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار و واریانس) و آمار استنباطی از تحلیل کواریانس استفاده شد. نتایج بررسی فرضیه ها نشان داد: استفاده از تکالیف تعاملی بر یادگیری و یادداری درس ریاضی دانش آموزان نسبت به آموزش سنتی موثرتر است.

کلیدواژه ها:

تکالیف تعاملی ، آموزش ریاضی ، یادگیری ، یادداری