سرقت عرفانی

حکایتی در کتاب داستان راستان نقل شده که شخصی اموال دیگران را می ربود و آن را انفاق می کرد و تصور می کرد که پس از کسر گناه یک کاربد، نه ثواب اتفاق باقی است. حکایت فوق شرح حال بسیاری است که فکر می کنند هدف وسیله را مباح می کند و از هر راهی می خواهند خلق در راه مانده اسیر ظلمات هوای نفس را هدایت کنند و چراغی فراروی او روشن سازند و از کسانی باشند که روایات ایشان را به ثواب بسیار وعده داده اند، چون با رهنمونی خویش زمینه هدایت یک نفر را فراهم کرده اند.