اثربخشی روش تدریس پرسش و پاسخ، در تعلیم و تربیت کودکان

هدف از پژوهش حاضر، اثربخشی روش تدریس پرسش و پاسخ در تعلیم و تربیت کودکان بود، که به صورت نیمه آزمایشی و روش پیش آزمون- پس آزمون مورد بررسی قرار گرفت بود. نمونه مورد بررسی 18 کودک در سنین 5-6 سال شهر یزد بود، که به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای و به صورت تصادفی در هر یک از گروه های کنترل، A و B ( هر گروه 6 نفر شامل 3 دختر و 3 پسر) قرار داده شدند، و مورد مطالعه قرار گرفتند. در این پژوهش دو فرم الف و ب ، برای مراحل پیش آزمون و پس آزمون تهیه شد. این آزمون ها به صورت چک لیست های مشاهده ای بودند، که توسط معلمین در ارتباط با هر کودک پاسخ داده می شد. پایایی ابزار با استفاده از آلفای کرونباخ 0/79 بدست آمد. تحلیل داده های پژوهش در دو سطح آمار توصیفی( میانگین)، و استنباطی(t test و تحلیل واریانس) انجام شد. نتایج بدست آمده نشان دهنده تاثیر مثبت روش تدریس پرسش و پاسخ در تعلیم و تربیت کودکان بود. از طرفی با توجه به میانگین پس آزمون گروه های A و B به میزان 64/71 و 48/26 می توان گفت؛ که روش تدریس پرسش و پاسخ در مقایسه با روش تدریس سخنرانی اثر مثبت بیشتری داشته است. بر این اساس می توان اذعان داشت، که روش پرسش و پاسخ به عنوان روشی فعال، با قدمت چندین ساله روشی مناسب و کم هزینه برای تعلیم و تربیت کودکان است.

کلیدواژه ها:

اثر بخشی ، روش تدریس پرسش و پاسخ ، تعلیم و تربیت ، کودکان