بررسی تاثیر عدالت اجتماعی بر توسعه پایدار شهری با تاکید بر عدالت آموزشی

هر گونه تغییر و تحول سازنده ای در محیط های شهری بدون توجه به پرورش نیروی کارآمد و تشکیل سرمایه انسانی انجام شدنی نیست و نیروی انسانی کارآمد در سایه فرصت های برابر آموزشی به بار خواهد نشست. عدالت اجتماعی یکی از هنجارهای اجتماعی است که زندگی جمعی صلح آمیز، رضایت بخش و آرام را ممکن می سازد. برابری اجتماعی در عرصه های اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و آموزشی، قانونمندی، اعطای حقوق و توازن، از مفاهیم بنیادین تشکیل دهنده ی عدالت اجتماعی اند. از طرفی توسعه متضمن تلاش جامعه برای نیل به اهداف ارزشی خود بوده، پایداری آن در گرو تامین رفاه نسبی، امنیت کامل، و آگاهی کافی برای همه اعضای جامعه است، در واقع توسعه پایدار مستلزم رعایت عدالت اجتماعی و توجه متوازن به وجوه فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و آموزشی حیات جامعه است، به گونه ای که نیروی انسانی را به فراگرد توسعه خوشبین و امیدوار سازد. ادراک بی عدالتی اثر مخربی بر روند توسعه دارد، زیرا اهتمام نیروی انسانی و انگیزش عناصر اجتماعی را تحت الشعاع خود قرار می دهد. بی عدالتی و توزیع نابرابر دستاوردهای اجتماعی موجب تعمیق شکاف طبقاتی، تضعیف عزم ملی و تنزیل روحیه تلاش و فعالیت می شود و بر آسیب های روانشناختی اعضای جامعه می افزاید. در حالیکه توسعه پایدار متضمن کاهش فاصله طبقاتی، تقویت عزم ملی، بهره مندی از نیروی انسانی سالم و امیدوار است، بنابراین عدالت، رمز بقا و پایداری جریان توسعه است.

کلیدواژه ها:

عدالت اجتماعی ، عدالت آموزشی ، توسعه پایدار