بین المللی کردن برنامه های درسی درنظام آموزش عالی ایران: چالشها وچشم اندازها

امروزه بی تردید جهانی شدن و گسترش فناوری های اطلاعات و ارتباطات در سراسر ، جهان بویژه در جوامع دانایی محور ، اشتیاق فراوانی را برای توسعه آموزش عالی و در دسترس قرار دادن فرصتها ی یادگیری مداوم ایجاد کرده است . گسترش مبادلات بین المللی و دسترسی آسانتر به مردمان جوامع مختلف در سایه پیشرفت علمی و فناوری ، مفهوم مرزهای جغرافیایی و محصور بودن به یک مکان معین را به چالش کشیده ، نظام های آموزشی را با مفهوم شهروند جهانی و مقید بودن به توسعه و بهسازی این شهروندان در جای جای دنیا نموده است .آنچه که دنیای معاصر را از دوران های گذشته متمایز می کند پدیده جهانی شدن است انسانها سرمایه ایدیولوژیها رسانه های ارتباط جمعی و عناصرفرهنگی و ، نسبت به گذشته به آسانی به سراسر دنیا نفوذ می کنند ، , Bauman , 1996 Appudurai( (2002 تجربه بین المللی برای بسیاری ازانسانها مبدل به امری آسان و راحت شده است اینترنت انسانها را یا فرهنگ ها و تعلق های مکانی و ارزشی متفاوت را به هم مرتبط ساخته است و دیگر ها انسان ناگزیر از تعامل و فهم متقابل یکدیگر نسبت به .گذشته هستند به عبارت روشنتر امروز به انسانی جه انی نیاز است که در این میان آموزش عالی در پاسخ به این نیاز بیش از پیش دارای هویتی بین المللی می شود . (1999 , Wareness(سیاستمداران و مدیران ارشد در ها نظام ی آموزشی عالی سراسر جهان از جمله ایران ، ضرورت بین المللی سازی آموزش عالی را بیش از پیش مورد تاکید قرا ر می دهند و در چنین هنگامی است که برای یافتن هویتی بین المللی ، صدور دانش و یافته های ، علمی برخورداری از مبادلات علمی و فناوری ، برطرف کردن تنگناهای مالی و بودجه ای دلایل متعدد دیگری ، بین المللی شدن مبدل به دغدغه ای تمام عیار برای دانشگاهها و موسسات آموزش عالی در سراسر جهان شده است.