ارزیابی تاثیر استحصال رواناب در بهبود کمیت آبهای زیرزمینی (مطالعه موردی دشت امامزاده جعفر گچساران)

وجود سازه ها و ساختارجهت کنترل رواناب ها میتواند علاوه بر کاهش خسارات ناشی از سیل، زمینه های استفاده از آب حاصل از باران رابصورت بهینه فراهم میسازد. کنترل سیلاب علاوه بر استفاده از آب باران در سطح زمین، میتواند در تغذیه سفره های زیرزمینی و بهبودکمیت و کیفیت آبخوان موثر باشد. بنابراین استحصال رواناب راهکاری مناسب جهت استفاده بهینه از سیلابها و افزایش پایداری سفرههای زیرزمینی و بدنبال آن افزایش حجم آب در سفره های زیرزمینی برای مصارف آینده و بهبود کیفیت آن برای کشاورزی است.در اینراستا در دشت امامزاده جعفر گچساران ،ذخیره سازی آب در دشتهای آبرفتی و مخروط افکنه ها از طریق تغذیه مصنوعی با استفاده ازپخش سیلاب نه تنها گامی موثر در جهت استفاده بهینه از نزولات جوی برای جبران افت ناشی از بهره برداری منابع آب زیرزمینی وجلوگیری از خسارت سیل در پایین دست بوده بلکه سالیانه علاوه بر افزایش بیش از 30 میلیون مترمکعب به ذخایر آب زیرزمینی منطقه،جلوگیری از ورود بیش از یکصد و شصت هزار تن رسوب به رودخانه زهره و ایجاد خسارت در پایین دست، کیفیت آب آبخوان را بهبودبخشیده و تا حدودی میتواند مشکل کمبود آب کشاورزی و شرب منطقه را جبران نماید و بطور کلی باعث بهبود وضعیت کشاورزی واحیاء مراتع منطقه گردیده است.