انتخاب پرتفولیوی مهندسی مجدد فرآیندها

این مقاله یک مدل برنامه ریزی خطی صفر و یک چند هدفه با پارامترهای فازی را جهت انتخاب پرتفولیوی مناسبی از فرآیندها برای مهندسی مجدد در شرکت های تولیدی ارایه می کند. برای اندازه گیری و برآورد اثر مهندسی مجدد هر یک از فرآیندها در بهبود عملکرد شرکت، یک روش ارزیابی بر مبنای مجموعه ای جدید از شاخص های کمی و کیفی ایجاد شده است. به دلیل کلامی بودن برخی متغیرها و وجود داده های غیر قطعی از نظریه مجموعه های فازی استفاده شده است. لذا فرآیند تحلیل سلسه مراتبی، تصمیم گیری گروهی چند معیاره، نظریه فازی و نظریه پرتفولیو به منظور توسعه یک مدل انتخاب پرتفولیوی فرآیند، در کنار هم به کار برده شده است. در نتیجه این مدل، فرآیندهایی برای مهندسی مجدد انتخاب می شوند که حداکثر ارزش را برای سازمان ایجاد کرده و حداقل مقاومت کارکنان را در پی دارند. برای حل مسایل برنامه ریزی خطی صفر و یک چند هدفه با پارامترهای فازی یک روش جدید با توجه به درجه عضویت اعداد فازی توسعه داده شده است. در پایان، یک مطالعه موردی جهت تشریح روش پیشنهادی ارایه شده است که عملی بودن و کارآیی آن را نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

مهندسی مجدد فرآیند ، انتخاب پرتفولیوی فرآیند ، فرآیند تحلیل سلسله مراتبی ، اندازه گیری عملکرد ، نظریه فازی ، برنامه ریزی خطی صفر و یک چند هدفه