بررسی روش وصولی (برات اسنادی) در حقوق بین الملل

یک از موضوعات اساسی هر قرارداد بین المللی، بهای قرارداد است که باید در عرض تسلیم کالا یا اریه خدمات به فروشنده کالا یا ارایه خدمات به فروشنده کالا یا ارایه کننده خدمات به فروشنده کالا یا ارایه کننده خدمات پرداخت شود. بهای قرارداد ممکن است در زمان انعقاد قرارداد به صورت مقطوع، آحاد بهاء یا به صورت، هزینه به اضافه سود تعیین شده باشد. در بعضی مواقع تعیین قیمت در زمان انعقاد قرارداد انجام نمی گیرد و این امر به زمان اجرا موکول می شود، مثل بهای گاز در قراردادهای طولانی مدت خرید گاز که در این موارد به جای موافقت بر بهای خاصی، روش و مکانیسمی برای تعیین بهای قرارداد مورد موافقت قرار می گیرد. به منظور پرداخت ثمن کالا چهار روش در در نظام تجاری بین المللی معمول است: 1- روش پرداخت در ابتدا، 2- روش حساب باز، 3- روش وصولی و 4- روش اعتبارات اسنادی، روش اسنادی بر خلاف روش های دیگر دخالت بانک ها بیشتر در نقش دریافت کننده وجه خلاصه می شود در روش های وصولی و اعتبار اسنادی بانک ها بیشتر نقش واسطه را بین خریدار و فروشنده ایفا می کنند تا خطرات عدم پرداخت و یا عدم ارسال کالا کاهش پیدا کند و بین منافع طرفین تعادل ایجاد شود.

کلیدواژه ها:

شیوه های پرداخت ، عملیات وصولی ، اعتبار اسنادی