اثربخشی زوج درمانی کوتاه مدت به شیوه خود تنظیمی بر سلامت روانی و رضایت زناشویی مادران کودکان مبتلا به ناتوانی یادگیری شهر کرج

هدف: این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی زوج درمانی کوتاه مدت مبتنی بر خود تنظیمی بر رضایت زناشویی و بهداشت روانی مادران کودکان مبتلا به ناتوانی یادگیری شهر کرج انجام شد. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل و جامعه ی آماری شامل کلیه مادران کودکان مبتلا به ناتوانی یادگیری شهر کرج و نمونه ی پژوهش شامل 30 مادر کودک مبتلا به ناتوانی یادگیری در شهر کرج بود که با روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه ( 15 نفر کنترل و 15 نفر در گروه آزمایش) قرار گرفتند. سپس مداخله به شیوه زوج درمانی کوتاه مدت مبتنی بر خود تنظیمی انجام شد. جهت گردآوری داده ها از 2 پرسشنامه: پرسشنامه سلامت روانی گلدبرگ و رضایت زناشویی اولسون به عنوان پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده از روش های آماری توصیفی ( فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (تحلیل کوواریانس) استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که زوج درمانی کوتاه مدت به شیوه خود تنظیمی به طورمعنی داری رضایت زناشویی و سلامت روانی مادران کودکان مبتلا به ناتوانی یادگیری را افزایش (P> 0/001) داده است. نتیجه گیری: بنابراین براساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که زوج درمانی کوتاه مدت به شیوه خود تنظیمی می تواند به عنوان یک روش مداخله موثر رضایت زناشویی و سلامت روانی مادران کودکان مبتلا به ناتوانی یادگیری را بهبود بخشد.

کلیدواژه ها:

سلامت روانی ، خود تنظیمی ، رضایت زناشویی ، زوج درمانی کوتاه مدت ، ناتوانی یادگیری