عوامل اصلی موثر بر مکانیسم پیری در گیاهان و جانوران با تمرکز بر تلومر و تلومراز

پیری فرایندی اجتناب ناپذیر و آسیب رسان است که محققان طی سال های متمادی با تحقیقات فراوان پیگیر شناسایی مکانیزم های دخیل در این فرایند بوده تا بتوانند از طریق بهبود این مکانیزم ها، جوانی را طولانی تر یا به عبارتی بهتر پیری را به تاخیر بیاندازند. پیری در سطوح مختلف بافت، اندام، سلول و مولکول بروز می کند، و عوامل متعددی در بروز آن نقش دارند مانند عوامل ژنتیکی، بیوشیمیایی و میزان تولید رادیکال های آزاد، وجود یا عدم وجود آنزیم تلومراز و میزان فعالیت آن، طول تلومر، تیوری های اپی ژنتیکی مثل متیلاسیون DNA، جهش های میتوکندریایی، تخریب و ترمیم DNA، استرس، محدودیت غذایی، تولید محصولات زاید و..... که چند عامل مهم در این مقاله مورد بررسی قرار می گیرد. تکنیک های بیوتکنولوژی نیز سعی در شناسایی کاهش روند پیری و همچنین ارایه راهکارهایی جهت تسریع روند پیری و مرگ در سلول-های نامطلوب را دارند.

کلیدواژه ها:

اپی ژنتیک ، بیوشیمیایی ، پیری ، تلومر ، رادیکال آزاد ، ژنتیک