ارزیابی و اولویت بندی روش های درمان بیماری دیابت نوع 1 و 2 با استفاده از روش الکتره گروهی فازی

بیماری دیابت، یکی از اختللات متابولیسمی شایع غیرواگیر، در سراسر جهان است که سالانه تعداد زیادی از افراد در اثر ابتلا به آن، جان خود را از دست می دهند. مطالعات نشان می دهد که تعداد بیماران دیابتی طی هر 15 سال، 3 برابر سال های قبل، افزایش می یابد. از جمله دلایل شیوع بیش از حد بیماری دیابت در جوامع امروزی می توان به چاقی، کم تحرکی و مصرف بیش از اندازه مواد قندی اشاره کرد. افراد مبتلا به دیابت نسبت به افراد سالم، حدود 7 تا 10 سال، طول عمر کوتاه تری دارند. ابتلا به عوارض مزمن دیابت، کاهش امید به زندگی و مرگ و میر ناشی از آن بار اقتصادی زیادی را به فرد، خانواده و جامعه تحمیل می کند و کیفیت زندگی آنان را تحت تاثیر قرار می دهد. این مقاله قصد دارد طبق نظرپزشکان متخصص و استفاده از روش تصمیم گیری چند معیاره، الکتره فازی از میان پنج روش درمانی تزریق انسولین، رژیم غذایی، فعالیت بدنی، درمان دارویی و طب سنتی مناسب ترین روش درمان را انتخاب کند. این روش ها از نظر طول دوره درمان، شدت علایم، هزینه، نیاز به استراحت و تمایل بیماران، با یکدیگر متفاوت هستند. برای ارزیابی طی یک فرایند 9 مرحله ای از تکنیک الکتره فازی جهت الویت بندی روش های درمانی استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان داد که در دیابت نوع یک، تزریق انسولین و در دیابت نوع دو، درمان دارویی بالاترین الویت را دارند.

کلیدواژه ها:

دیابت ، تصمیم گیری چند معیاره ، اولویت بندی ، الکتره فازی