بررسی پی شکیلی به عنوان عنصر شاخص در کالبد معماری خانه های جلگه شرقی گیلان (نمونه های موردی روستاهای شهرستان لاهیجان)

خصوصیات اقلیمی استان گیلان باعث شکل گیری گونه هایی خاص در معماری گشته است. با توجه به موقعیت جغرافیایی گیلان، این منطقه را می توان به چهار ناحیه ی جلگه ای، کوهپایه، کوهستانی و ساحلی تقسیم کرد. یکی از بزرگترین معضلاتی که ساختمان ها در این اقلیم با آن روبرو هستند مسیله رطوبت است. از جمله راهکارهایی که معماران بومی در بافت شهری این منطقه برای مقابله با رطوبت بالارونده زمین بکار گرفته اند، بالا بردن کف بنا از سطح زمین و استفاده از عنصری به نام گربه رو (پی شکیلی) در ساختمان است. در شمال کشور به دلیل فراوانی جنگل، برای ساخت پی های شکیلی از انواع چوب استفاده شده است. مقاله حاضر در خصوص فرم ساختمان و بررسی فضایی با نام شکیل ( گربه رو ) به عنوان یکی از عناصر معماری بومی گیلان است. در تحقیق حاضر، با توضیحاتی که درباره پی شکیل خانه های روستایی منطقه داده شده است، تصویر جزء نگری از معماری مسکونی جلگه شرقی گیلان ارایه گردیده است. این عنصر معماری که در اثر شرایط اقلیمی خاص منطقه شکل گرفته و بیانگر نوعی متفاوت از طراحی اقلیمی است. روش تحقیق در این مقاله به صورت اسنادی، کتابخانه ای، میدانی و از طریق مصاحبه بوده است. ابتدا اسناد و منابع مکتوب و مرتبط با موضوع، جمع آوری و اطلاعات مورد نیاز از آنها استخراج و تجزیه و تحلیل شده است؛ سپس نمونه بناهای سنتی موجود در بخش جلگه ای ( جلگه شرقی )؛ روستاهای شهرستان لاهیجان؛ مورد مشاهده مستقیم و عینی قرار گرفته اند، و با تهیه جداولی به بررسی گربه رو ها و نحوه شکل گیری شکیل دراین بناها پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

گیلان ، جلگه شرقی ، شهرستان لاهیجان ، معماری بومی ، گربه رو ، شکیل