بررسی اثربخشی خودکارآمدی بر نگرش معلمان نسبت به کاربرد تکنولوژی های آموزشی و رضایت شغلی

رضایت شغلی یکی مولفه های دارای اهمیت در تمام سازمانها و نهاد ها می باشد. این اهمیت بدان جهت است که یکی از عوامل تعیین کننده میزان بازدهی، کار و تولید می باشد و یکی از مهمترین اقشار جامعه نیروی آموزشی آن جامعه هستند که بر تمامی زوایا و اقشار جامعه به صورت مستقیم و غیر مستقیم تاثیر گذار می باشد. از این رو، مطالعه حاضر، به بررسی میزان رضایت شغلی معلمان و نگرش آنها نسبت به کاربرد تکنولوژی های آموزشی با نقش واسطه ای خودکارآمدی پرداخته است. بدین منظور، 185 نفر از معلمان مقطع متوسطه پسرانه در یکی از استانهای ایران در سال تحصیلی 95 - 1394 از طریق فرمول کوکران و به صورت نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب و به عنوان جامعه نمونه به سه پرسشنامه رضایت شغلی، نگرش معلمان نسبت به کاربرد فن آوری های آموزشی و خودکار آمدی، پاسخ دادند. نتایج این پژوهش که با استفاده از روش های آماری همبستگی )همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون و تحلیل مسیر( مورد تحلیل قرار گرفتند، نشان داد که بین خود کارآمدی، نگرش معلمان نسبت به کاربرد تکنولوژی آموزشی و رضایت شغلی همبستگی وجود دارد. همچنین، نتایج نشانگر نقش واسطهای خود کارآمدی در ارتباط بین نگرش معلمان نسبت به کاربرد تکنولوژی آموزشی و رضایت شغلی، بود

کلیدواژه ها:

رضایت شغلی ، خود کارآمدی ، تکنولوژی آموزشی ، نگرش