نگاهی بر زندگی،آثار و احوال شاعر نابینای خراسان، رودکی سمرقندی

درباره چندتن از بزرگان سخن ایران دشواری بسیاری است که از نام، نسب، تاریخ ولادت، درگذشت و جزییات دیگر زندگی شان صحبت کرد، زیرا شهوت و انتشار آثارشان جنان در میان مردم ایران و جهان درگرفته است که به جزییات درباره آنها اهمیت نداده اند. در حقیقت شهرت و زبان آوری رودکی زندگی او را تحت تاثیر قرار داده است. چنانکه درباره فردوسی نیز هنوز مجهولات فراوان در پیش داریم. شعر در عرف منطقی، کلامی مخیل است. در اشعار قرن 3 تا 5 هماهنگی تصویرها و عناصر خیال شاعرانه بسیار قابل ملاحظه است. شعر رودکی نیز از ذهن او و طبیعت محسوس و مادی کمک می گیرد و به شکلی تاثیرگذار بر مخاطب بیان می شود. در اشعار رودکی با باور به ناپایدرای و بی وفایی جهان، اندیشه غنیمت شمردن فرصت، شادی، شادخواری و مرثیه ای دردناک روبه رو می شویم. قدیم ترین شعر مکتوب دری در نیمه اول قرن سوم هجری در خراسان ساخته شد ونخستین شاعرانی که نام آنان در ماخذ تاریخی آمده است، حنظله باد غیسی، محمود وراق هروی، محمدبن وصیف سگزی، پیروز مشرقی، بوسیلک گرگانی، ... و رودکی سمرقندی هستند. نخستین سرایندگان شعر فارسی به روزگار طاهریان و صفاریان ظهور کرده اند، اما رودکی سمرقندی بعد از آنها در روزگار سامانیان زبان پارسی را به اوج رسانید. او توانست زبان دری را از سیطره زبان عربی بیرون بیاورد که پایه ای محکم در شعر زبان پارسی بنا نهد. نگارنده با مطالعه در زندگی، آثار و احوال این بزرگ شاعر به شناخت هر چه بیشتر و بهتر او؛ آثار و روزگارش می پردازد.

کلیدواژه ها:

رودکی سمرقندی ، نابینایی ، روزگار اجتماعی ، آثار ، سبک