کاربرد سامانه اطلاعات جغرافیایی و منطق فازی در تعیین مناطق مناسب جهت تغذیه مصنوعی سفرههای آب زیرزمینی

سیلابهای مخرب و کمبود آب در مناطق خشک، مهار سیلابها و بهرهوری بهینه از آنها را در این مناطق ایجاب میکند. مهار سیلابها، تغذیه مصنوعی آبخوان و بهینهسازی بهرهبرداری از منابع تجدیدشونده از مهمترین اهدافی است که در عملیات پخش سیلاب در مناطق خشک و نیمه خشک مورد نظر میباشد. تعیین مکان مناسب برای پخش سیلاب و نفوذ دادن آن به داخل سفرههای زیرزمینی خود یکی از مهمترین مراحل انجام این گونه پروژههاست. سامانه اطلاعات جغرافیایی به همراه ابزارها و تکنیکهایش توانایی آن را دارد که با تلفیق لایههای مختلف اطلاعاتی در قالب مدلهای مختلف و در حداقل زمان ممکنه در مکانیابی عرصههای مناسب پخش سیلاب مورد استفاده قرار گیرد. در این تحقیق از عوامل شیب زمین، ضخامت آبرفت خشک خاک، گروههای هیدرولوژیک خاک و زمینشناسی بهعنوان فاکتورهای تعیین کننده مناطق مناسب جهت پخش سیلاب در حوزه آبخیز شهریاری استان یزد استفاده شده است. هدف از این مطالعه مقایسه دقت مدل منطق فازی و فرآیند تحلیل سلسله مراتبی در سامانه اطلاعات جغرافیایی، به منظور تعیین مکانهای مناسب جهت پخش سیلاب میباشد. در نهایت مقایسه بین این دو نشان داد که اپراتور گامای 0/5 از منطق فازی بیشترین همپوشانی را با عرصههای کنترل دارد.

کلیدواژه ها:

سامانه اطلاعات جغرافیایی ، منطق فازی ، فرآیند تحلیل سلسله مراتبی ، حوزه آبخیز شهریاری