به کارگیری مدل تصمیم گیری چند معیاره در اولویت بندی اسکان عشایر کوچنده نمونه موردی: عشایر کوچنده جنگل های ارسباران

به نظرمیرسد بیشترتحولات قرن گذشته برای عشایرکوچنده کشور محدودیت ایجاد کرده است بدین گونه که به لحاظ اقتصادی، خودبسندگی و استقلال آنان از دست رفته، توان تولیدی آنان تقلیل یافته و به لحاظ اجتماعی نیز با چندگانگی ساختار مواجه شدهاند، محدودیتهای مورد اشاره منجر گردیده است تا جمعیت جامعه عشایر کوچنده که در آغاز قرن گذشته 20 درصد جمعیت کشور را شامل می شد، در سال 1387، به 2 درصد کاهش یابد. سیاست دولت در قبال جامعهی عشایر دو سویه است که شامل حمایت از اسکان عشایر داوطلب و نیز ارایه خدمات پشتیبانی به کوچندگان میباشد. جنگلهای اسباران در قلمرو ییلاقی و قشلاقی چهارمین ایل بزرگ کشور یعنی ایل قره داغ قرار دارند با توجه به نقش مهم عوامل انسانی در تخریب جنگل ها، هدف این پژوهش اولویت بندی اسکان عشایر جنگل های ارسباران بوده و تعداد 15 قشلاق که محل ییلاق عشایر آنها در محدوده مورد مطالعه قرار دارد را با استفاده از فرایند تحلیل سلسله مراتبی فازی (FAHP) و روش شباهت به گزینه ایده آل (TOPSIS) و بر اساس معیارهای، جمعیت کوچنده، تعداد دام کوچک، تعداد دام بزرگ، تاریخ کوچ و طول مسیرکوچ، اولویت بندی نموده است. بر اساس نتایح بدست آمده پنج قشلاق دارای اولویت برای اسکان به ترتیب عبارتند از:حسن قشلاقی کنگرلو، زنبلان، طوعلی سفلی، خطای، بسطاملو.

کلیدواژه ها:

اسکان عشایر ، جنگل های ارسباران ، تصمیم گیری چند معیاره ، تحلیل سلسله مراتبی فازی ، روش شباهت به گزینه ایده آل