بررسی رابطه ی آزار صوتی با خودکارآمدی و خلاقیت فردی پرستاران

توسعه تکنولوژی، میزان صوت موجود در محیط را فراتر از سطح استانداردهای بین المللی افزایش داده است. صوت بالاتراز حد مجاز، تاثیرات منفی بر سلامت کارکنان خواهد داشت که می تواند بر کارآمدی و خلاقیت فردی آنان اثرگذار باشد. بر این اساس پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه ی آزار صوتی با خودکارآمدی و خلاقیت فردی پرستاران در شهر بهبهان انجام شد. در این مطالعه ی تحلیلی مقطعی، جامعه ی آماری پرستاران شهر بهبهان بودند و بر اساس فرمول حجم نمونه 151 پرستار بصورت تصادفی با روش طبقه بندی با تخصیص متناسب از 3 بیمارستان، وارد مطالعه شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه ی خودکارآمدی شرر و و پرسشنامه ی استاندارد آزار صوتی که میزان حساسیت فرد به صدا و آزاردهندگی صدا را می سنجد بود. داده ها در نرم افزار 16spss با استفاده از آزمون آنالیز واریانس، تی مستقل و ضریب همبستگی پیرسون تجزیه وتحلیل شد و P<0.05 معنی دار تلقی شد. 8 / 25 درصد پرستاران مرد و 2 / 74 % زن بودند. میانگین نمره خودکارآمدی 58 / 6 ± 89 / 60 بود و میانگین نمره حساسیت به صدا و آزاردهندگی صدا به ترتیب 98 / 22 ± 7 / 63 و 68 / 22 ± 52 / 56 بود. بین خودکارآمدی با حساسیت به صدا) 005 / 0 = p ، 22 / 0 - = r ( و آزاردهندگی صدا) 001 / 0 = p ، 27 / 0 - = r ( رابطه ی معنی دار معکوس وجود داشت. مطالعه حاضر نشان داد که با افزایش حساسیت و میزان آزاردهندگی صدا، خودکارآمدی پرستاران کاهش می یابد. لذا اتخاذ راهکارهایی جهت کاهش آلودگی صوتی در بیمارستان ها لازم به نظر می رسد تا قدمی در جهت ایجاد محیط کار سالم تر و افزایش خودکارآمدی پرستاران برداشته باشیم

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، آزارصوتی ، پرستاران