مقایسه طراحی به روش تنش مجاز و حالت حدی در سازه های فولادی بلند در مناطق با خطر نسبی زلزله متوسط و کم

در دهه های اخیر طراحی سازه های فولادی به روش حالت حدی LRFD در کشور های مختلف جهان و همچنین در ایران، به عنوان ضوابط جدید طراحی جایگزین طراحی به روش تنش مجاز گردیده است. در یک نگاه کلی ضرایب طراحی دو روش مذکور وجه تمایز اصلی آنها میباشد که در روش تنش مجاز ASD ضریبی با نام ضریب اطمینان اثرات کاهش احتمالی مقاومت اعضا و نیز افزایش احتمالی بارها را فقط در یک مرحله منظور می نماید. اما در روش حالت حدی LRFD ایمنی در دو مرحله افزایش بار به کمک ضرایب بار و تقلیل مقاومت به کمک ضرایب کاهش مقاومت در نظر گرفته می شود. در این مقاله سعی گردیده مقایسه وزنی و اقتصادی در سازه های فولادی بلند مرتبه با تعداد طبقات 8و12و15 که با دو روش تنش مجاز و حالت حدی طراحی شده اند مورد مطالعه قرار گیرد. سازه های در نظر گرفته شده، سازه های قاب بندی شده منظم، و سیستم بار بر جانبی از نوع سیستم قاب خمشی ویژه می باشد که بار گذاری این سازه ها طبق آیین نامه های ایران صورت گرفته است. سازه های مذکور در مناطق با خطر زلزله متوسط و کم قرار گرفته اند و با دو روش تنش مجاز و حالت حدی طراحی شده و نتایج طراحی به طور کمی مورد مقایسه قرار گرفته است. مقایسه سازه های مدل شده نشان دهنده ی اقتصادی تر شدن طراحی سازه ها با روش ASD در طبقات بیشتر است، سایر نتایج حاصل از این تحقیق در قالب جداول و نمودارهایی به منظور مقایسه بهتر اریه گردیده است

کلیدواژه ها:

طراحی تنش مجازASD ، طراحی حالت حدی LRFD سازه های فولادی بلند ، مقایسه روش- های طراحی